1962, olej na płótnie, 100 cm x 75 cm, średni czas patrzenia 20,87 s.
Cóż wy, mężczyźni, widzicie w tym pociągającego? Czy naga kobieta jest ciekawsza od jakiegokolwiek innego obiektu widzianego w nagiej i surowej postaci – jabłka na przykład?
D. Potocka do E. Delacroix
Anna Güntner to nieco zapomniana polska malarka. Mimo to, jej dzieła znajdują się w kolekcjach większości polskich muzeów oraz wielu instytucji zagranicznych (m.in. w USA, Szwajcarii, Niemczech, Włoszech, Belgii). Urodziła się 1933 roku w Poznaniu, zmarła w 2013 roku w Krakowie. Ukończyła malarstwo na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Zbigniewa Pronaszki. Jako młoda artystka ulepszała swój warsztat w Paryżu i Nowym Jorku. Szczyt jej kariery przypadł na lata 60. i 70., kiedy to do perfekcji doprowadziła tworzenie dzieł „zawieszonych między sennym marzeniem o innych światach a lekko perwersyjną erotyką”. Tworzyła pełne fantazji i magii obrazy, które w żaden sposób nie dawały się połączyć z otaczającą je rzeczywistością PRL-u. Artystka malowała nieprzerwanie do 1985 roku, kiedy z niewyjaśnionych przyczyn porzuciła swój zawód i już nigdy do niego nie powróciła.
O dziełach Güntner mówi się, że są „po pierwsze piękne, po drugie tajemnicze, po trzecie niepokojące”. Artystka w swojej twórczości starała się być jak najdalej od socrealizmu i bylejakości. Cel ten osiągała poprzez tworzenie doskonałych warsztatowo fantazji, łączących w sobie formalne piękno renesansowych postaci i krajobrazów z onirycznym nastrojem. W obrazie „Maturzyści” odnajdujemy cechy charakterystyczne dla artystki tj. piękne, młode i nieśmiertelne ciała, liryczny nastrój oraz specyficzne wrażenie dystansu między przedstawionymi postaciami. Wszystko to na tle wczesnorenesansowego sztafażu symbolizującego naturę oraz serii wzorów matematycznych nawiązujących do nauki.
Twarze pary maturzystów są idealne w swoich proporcjach i stypizowane. Wydają się przedstawiać pozbawione uczuć, uniwersalne fizjonomiczne typy młodych ludzi. Podobny charakter mają dłonie – zarówno mężczyzny, jak i kobiety – są smukłe i delikatne. Uwagę przyciągają także trudne do zdefiniowania wzory matematyczne umieszczone na ciemnej, przypominającej tablicę powierzchni. Poniżej tej strefy znajduje się pejzaż stylizowany na wczesnorenesansowe przedstawienie, pełne ruchu i niewielkich postaci. Na tle całości wyraźnie odróżniają się atrybuty nauki i „osiągnięcia” dorosłości, tj. globus i książki.
Każdy z nas patrzy na obraz trochę inaczej!
Poprzedni
Zbigniew Makowski
„Martwa Natura”
Następny
Zdzisław Beksiński
„Bez tytułu”
Site map
- Jak korzystać z przewodnika
- Andrzej Wróblewski „Rozstrzelanie”
- Stanisław Borysowski „Grafika K. B.”
- Tadeusz Dominik „Kompozycja”
- Jerzy Krawczyk „Spaleni”
- Marek Żuławski „Kain i Abel”
- Zbigniew Makowski „Martwa natura”
- Anna Alina Güntner „Maturzyści”
- Henryk Waniek „Tak długa jest droga…”
- Zdzisław Beksiński „Bez tytułu”
- Alfred Lenica „Ubarwienie roślin”
- Jonasz Stern „Chwila światła”
PROJEKT ZREALIZOWANY W RAMACH STYPENDIUM MARSZAŁKA WOJEWÓDZTWA KUJAWSKO-POMORSKIEGO ORAZ STYPENDIUM MIASTA TORUNIA
opracowanie merytoryczne i graficzne: Łukasz Kędziora | fotografie dzieł z kolekcji: Krzysztof Deczyński | tłumaczenie i proofreading: Martyna Kowalska