Malarz i muzyk – Alfred Lenica obraz pt. Ubarwienie roślin, namalował w 1966 roku farbami olejnymi na płótnie o wymiarach 116 x 87 cm. Jest kompozycja abstrakcyjna nie nawiązująca do realnego świata, chociaż sugeruje to tytuł obrazu. Przedstawia nieregularne, finezyjne, obłe formy niemal we wszystkich kolorach na zielono-czarnym neutralnym tle. Artysta „pracę nad obrazem rozpoczynał […] od wcześniejszego zagruntowania płótna białą farbą (klejową lub emulsyjną), a następnie pokrywał ją woskiem rozpuszczonym w terpentynie. Farby kładzione na taką powierzchnię mają małą «przylepność» i łatwo jest je rozprowadzać. Lenica wyciskał farby z tuby rozprowadzał je szpachlą, nożem, kawałkiem tektury i – jeśli było trzeba – także rękami. Dobór kolorów farb i rozprowadzenie było podporządkowane zamierzeniu twórczemu. Przebijająca od spodu biel nadawała kompozycji laserunek (blask, przezroczystość)”1. Malarz uważał, że „malarstwo jest wyrazem przeżyć. Powstawały obrazy, w których zapisywał emocje, a jednocześnie wydawały się odkryciem tajemniczych surrealnych światów”2. Swoje przeżycia konstruował na płótnie żywiołowo i niemal automatycznie w „formy skłębione, przenikające się, wirujące, skłócone albo płynące w nieokreślonej przestrzeni”.
Tekst: Anna Kroplewska-Gajewska
Alfred Lenica. Malarstwo, ZPAP, MKiS, Warszawa 1974, s. nlb.